Evliya Çelebi Seyehatnamesi'nden...

Bir gün bu dağın eteğinde cirit oynarken attan tekerlendim. At da başını alıp "nerdesin Eğerli Dağ" diye kaçtı. Hemen can başıma çıkıp başka bir ata binerek birkaç kölemle arkasına düştüm. Dağın doruğunda atı tutup bindim.

Orada uzun bir kabir gördüm. "Allah bilir, bir ulu ziyaretgâhtır" diyerek ruhu için fatiha okudum. Yaya olarak adımladım. Boyu 80 adım geldi. Başı ve ayağı uçlarında birer yüksek ve sivri direk dikilmiş.

Bu ziyaretgâha bakarken ortalığı pis bir koku kapladı.

Herkesi iğrendirdiğinden ben ve kölelerim burunlarımızı tıkadık. Kabre baktım. Ne göreyim? Toprak tencerede bulgur kaynar gibi fıkır, fıkır kaynıyor. Zift ve katranlı bir toprak. Çok şaşırdık. Yine atlarımıza binip güneş batarken Tebriz Kapısı'ndan içeri girdik.

Güneş battıktan sonra Paşa'nın huzuruna vardığımızda:

"Şükür sağlığa! Hele atını bütün takımıyla buldun mu" buyurdular.

"Evet, buldum. Eğerli Dağı'nda evliyadan birinin uzun bir kabrini ziyaret ettim" diye kabri gördüğüm gibi anlattım.

Müelliflerden Erzurumlu Cafer Efendi adlı bilgin zat da orada idi. Söze başlayarak:

"Sakın, Evliya Çelebi! O kabri bir daha ziyaret etme.

Hazreti Musa'nın bedduasıyla imansız gitmiştir kî ona Bel'am bin Bâ'ûr derler. Nice yüzyıl yaşamış, Hazret! Musa'dan sonra içinin yarasından Mısır'ı bırakarak bu dağda oturmuş. Hâlâ kabri yazın dakışın da leş gibi kokar. Toprağı bile Cehennem azabı çekip kaynar" dedi.

Ben hayretler içinde kaldım.