Bir gün Huriye ile Nuriye birlikte Duriye'ye misafir giderler. Duriye misafirlerine çay pasta koyar yerler içerler ve sofrayı kaldırırlar.
Bir müddet sonra Alzheimer hastası Duriye kendi kendine söylenir. Daha önce yiyip içtiklerini unutan Duriye:

- Abunlara bir çay koyim ayıp oldi" der ve bir fasıl daha çay koyarlar.

Çay, pasta faslı akşama kadar böyle devam eder. Misafirler yediklerini, ev sahibi koyduğu sofraları hep unutur. Akşam olup Huriye ile Nuriye evlerine gitmek üzere yola koyulurlar. Yolda Huriye, Nuriye'ye

-"Gördün anam Duriye'yi bi bardak çay koymadı içek"

Nuriye, Huriye'den daha beterdir. Gün boyu yaşadıkarını unutan Huriye, Nuriye'ye

-"Sen Düriye'yi ne zaman gördün".