"Erzurumlu hakkın rahmetine kavuşur, öbür dünya ya göç eder. Öbür dünyada bakar ki iki büyük kapı var ve mevtalar birinin önünde kuyruk olmuşlar.. belli ki cennet kapısı. Erzurum lu uyanık ya kuyruk beklemeyecek önünde hiç kimsenin beklemediği kapıdan dalar içeri. Tabi içeri girer girmez zebaniler Erzurumluya dalarlar ve bi güzel benzetirler. Erzurumlu kendine geldiğinde söylenir: Ahan Beele Yapirsizz, ondan kimse gelmiir buraya..!"