Habib Baba Hazretleri zamanında Erzurumda vazife yapan Devlet-i Aliye'nin memurları vazife yapmaya geldiklerinde kaldıkları süre içinde halktan gerekli hürmet ve ikramı görürlermiş.

Daha sonraları vazifeleri bitip gittiklerinde, gittikleri yerlerde Erzurumu kötülerlermiş. Bu hadise Efendi Hazretlerine anlatılır ve sebebi sorulur.

Efendi Hazretleri, müridini çağırır ve derki: "Evladım yarın gün doğmadan İstanbul Kapıya git bekle içeri ilk giren kim olursa olsun al getir." Mürit aynen hocasının dediğini yapar ve gidip İstanbul Kapıda beklemeye başlar. O zamanlar şehirlere kapılardan girilirmiş. İstanbul Kapıdan ilk giren tüyleri dökülmüş -afedersiniz- uyuz bir köpektir. Yapacak bir şey yoktur; emri öyle almıştır, alır ve götürür.

Hocasına sıkıla sıkıla durumu anlatır. Hocası gayet sakin şekilde "Evladım bu hayvanı 40 gün mükemmel şekilde besle ve 41. günü aldığın yere götür, sal gitsin ve olup biteni gel bana anlat." diye tembih eder.

Mürid aynen Hocasının dediği gibi yapar köpeği besler, köpek tanınmaz haldedir besili olmuştur. 41. gün İstanbul Kapıdan sabah erkenden salınır köpek. O uyuz hayvan, küheylan gibi olmuştur elli metre gider ve döner geri gelir. Üç beş kere havlar, tekrar aynı şeyi yapar ve arkasına bakmadan çeker gider.

Durum Efendi Hazretlerine aynen anlatılır. Efendi Hazretleri aynen söyle der:

"Ah... Evladım ah bu hoş bir şehirdir, ama ekmeğinin tuzu yoktur"