"(Ortalama bir dadaşın, düz Erzurumlu,nun mühim bir hususiyeti de kuvvetli mahallelik duygusu idi) o zaman ki mahallemizde zengin bir büğümüz pahalı ve kürklü bir manto getirmiş hanımına, Karne döneminin yoksul ve mazlum mahallenin diline düşmüş manto. Bir ramazan akşamı mahallenin ;aga begisi (ombustmanı) komşularını ve tabi zengin mahalleyi de iftara çağırmış.İftar ve namazı mutakip tandır başında tandır başında çay sohbeti başlamış. Ev sahibi, ""bey yenge hanımda teşrif etimi hanemize?? diye sormuş."" Belli cevabı alınca ""kürklü mantosunuda giymiştir herhalde,görmemizde bir manzur yoksa yoksa getirin bir bakalım"" demiş. -Zengin mahalleli mantoyu getirince ""bak "".. bey. Duydum ki beş altın lira vermişsin bu gösterişli mantoya,sana altı lira vereyim; dahası et ve kahvelerimizi mantonun ateşinde pişirelim. ""hikmetine kurban olsun bu manto anladım ki helalinden bolca kazanacak, ama harcarken ölçülü olacağız.Mahallenin evladını iyalini ifsat etmeceğiz"" Deyip kendi eliyle kürklü mantoyu tandıra atmış.Allah ondan razı olsun. "