"Erzurum'un köylerinden gırgıt bir ağanın Memet isminde hizmetkârı(ırgat) varmış. Bir gün ağa hizmetkârı yemeğe çağırır. Ancak sofrada tek kaşık vardır. Ağa bir öneride bulunur:

-Ula Memo sen yedi tene köy adi sayana kadar ben yiyim; daha sonra ben sayarken sen yersen der. Memo kabul eder, ağa daha ikinci kaşığı ağzına götürmeden hızlı bir şekilde Memo yedi köyü sıralar:

-Erçik, Ermeçik, Tikkir, Poççik, Tevrüçük, Ağveren Ağaver Ağa kaşığı beri ver. Ağa kaşığı verir. Sıra ağa'ya gelmiştir. Ağa yedi köyü sayana kadar Memo yemeği bitirir.





[I]Bu fıkra farklı olarak şu şekilde de anlatılır.[/I]


Erzurumlu bir yerden bir yere giderken yolu Karslı bir çobanın koyun otlattığı yayladan geçer. Karslı çobana selam verir, çoban selamı alır. Bizim Erzurumlu çobanın yanına gelir ve sohbete başlarlar.

Bu arada Karslı çoban Erzurumluya :
- Dadaş, der, bir tas ayranım, bir tane de kaşığım var. Nasıl edelim?

Erzurumlu :
- Kolayı var, der. Sen memleketinin civarındaki köyleri say, o arada ben ayranı içeyim. Sonra da ben sayayım, sen iç.

Bu çözüm Karslı çobanın aklına yatar ve başlar köyleri saymaya. O arada bizim Erzurumlu tastaki ayranın yarısını içer. Karslı :

- Tamam, der. Şimdi de sen say ben içeyim. Kaşığı alır. Bizim Erzurumlu saymaya başlar :

- Horum, Horum, Horasan; (Aşağı Horum, Yukarı Horum).
Saclığ ile Pirhasan.
Ağaver, Vağaver;
Ağa gaşığı bağa ver...

Karslı çoban daha ikinci kaşık ayranı içmeden elinden kaşığı alır... "